Βάλτερ φον ντερ Βογκελβάιντε

(Walther νοn der Wogelweide, περ. 1170–περ. 1230). Γερμανός ποιητής. Δεν είναι γνωστό πού γεννήθηκε (ίσως στο νότιο Τιρόλο) ενώ ελάχιστα γνωρίζουμε για τη ζωή του. Είχε πολλούς προστάτες και μαικήνες και είναι γνωστό πως έκανε μεγάλα ταξίδια. Από τα έργα του σώζονται γύρω στα 70 Lieder (τραγούδια), 110 Spruche (αποφθέγματα) και ένα μεγάλο Leich (τραγούδι με πολλές στροφές και ποικίλη δομή). Σε μερικά από αυτά έχει σωθεί και η μελωδία. Εγκαταλείποντας τα τεχνητά σχήματα των τροβαδούρων, επέφερε βαθύτατες καινοτομίες στη γερμανική αυλική ποίηση (Minnesang) και στη γεμάτη ερωτικό πάθος ποίηση της hohe Minne. Αντικατέστησε την ερωτική υποτέλεια με το πιο ρεαλιστικό θέμα του πάθους που βρίσκει ανταπόκριση (ebene Minne). Με ιδιαίτερο ζήλο ασχολήθηκε και με τον αισθησιακό έρωτα (niedere Minne), αντλώντας από τη λαϊκή ποίηση και από τα τραγούδια των περιπλανώμενων γλεντζέδων κληρικών. Τα Spruche, τραγούδια κυρίως πολιτικο-διδακτικού χαρακτήρα, αποκαλύπτουν –συχνά σε άμεση και αυθόρμητη μορφή – μια ρωμαλέα ηθική ιδιοσυγκρασία και μια αρκετά υψηλή εθνική συνείδηση. Υποστηρικτής του σουηβικού οίκου και του αυτοκρατορικού του προγράμματος, ο Β. έλαβε αποφασιστικά πολεμική στάση απέναντι στον παπισμό, αντιτάσσοντάς του μια εκκλησία στηριζόμενη στην αληθινή πίστη και απαλλαγμένη από υπερβολές.